Murchison falls

Het weekend van 28 t/m 30maart zijn we met bijna alle nederlanders naar Murchison Fall national park geweest. Vrijdag ochtend zouden we om half 8 worden opgehaald, maar natuurlijk was dit pas om 9u. We werden opgehaald in een grote groene (beetje bouwvallige) safaribus en onze reisgids Benji . Ik keek mijn ogen uit onderweg, de uitzichten zijn schitterend. De natuur in Uganda is heel erg mooi en erg groen. Af en toe kleine dorpjes langs de weg en met allemaal winkeltjes. Op een gegeven moment in een prachtig landschap (het verandert ook telkens onderweg een beetje) bij een tentje gestopt om te lunchen in de drukkende warmte. Ik heb hier mijn eerste rolex gehad (chapatti, soort pannekoek, met een omelet daarin en dan opgerold). Na de lunch snel door naar de rhino sanctuary, hier zullen we de nacht doorbrengen. Maar eerst het veld in (lopend) om de rhino’s te spotten. De lucht werd donkerder en donkerder en het begon te donderen (dus de regen zou ook wel snel komen). Maar daar laten we ons natuurlijk niet van weerhouden. Gelukkig spotten we al snel de eerste 2 rhino’s, indrukwekkende beesten vooral omdat we (te voet) zo dichtbij kunnen komen. Ook het landschap is tevens hier weer heel indrukwekkend, en onheilspellend met alle donkere wolken. Na een fotomomentje op weg naar de volgende familie bestaande uit 5 rhino’s. Een van de rhino’s is zwanger dus die is nog net iets groter dan de rest, we naderen ze tot op een paar meter afstand. De gids vroeg of we nog verder wilden zoeken naar de volgende familie, maar we waren inmiddels al zo doorweekt en verkkleumd dat we maar terug zijn gegaan. We sliepen in een rij eenkamerhuisjes in het rhinopark (opassen dat er ’s ochtend geen rhino voor je deur staat). ’s Avonds lekker gegeten en nog een biertje gedronken in de open bar, waar dus ook heel veel motten zaten (ook een stel die groter zijn dan mijn hand). Als je naar de WC moest, scheen een van de rangers eerst met de zaklamp om te kijken of er geen rhino’s stonden. Heerlijk geslapen en wakker geworden op het geluid van vele vogels en een paar koeien (met van die horens, het geluid dat heel erg lijkt op het geluid van een rhino). Vera is weer op haar plekje in de natuur. Ontbeten (en een rhino gespot) en (natuurlijk later dan gepland) de auto in op weg naar Murchison falls national park waar we een boottocht en een hike zouden gaan maken. We passeren een plaatsje en gaan vlak daarna de verharde/geasfalteerde weg af. We komen op een rode zandweg (zoals ik me alle wegen in afrika had voorgesteld) die heel lang is en steeds hobbeliger wordt. We passeren de entrance van het park, waarbij je echt het gevoel begint te hebben in het oerwoud te komen. En al snel volgen allemaal baboons (een soort apen die je hier veel ziet) op de weg. Ik kijk mijn ogen uit. Het landschap verandert ook hier weer heel erg en we zien al redelijk wat dieren, o.a. ook de vogel die op de vlag van Uganda staat (weet zo uit mijn hoofd niet de naam). Onze planning is onderweg vanwege tijdsgebrek iets verandert, waardoor we nu eerst gaan lunchen in onze accomodatie (red chilli rest camp). Hierna zullen we met de boottocht naar vlakbij de Murchison falls varen waarna we op en neer gaan hiken naar de top en dan weer terug met de boot en dit allemaal voor zonsondergang. Toen we de Albert Nijl op waren in onze boot spotten we gelijk al de eerste hippo’s en nog een heleboel daarna. Ook hebben we allemaal verschillende mooie vogels gezien. Ook zagen we al snel onze eerste olifant (we hebben er in totaal 2 gezien tijdens de boottocht) en krokodillen (waaronder een stel minikrokodilletjes), eentje zat met zijn bek open (zodat de vliegen de restjes van zijn tanden konden eten) vlak bij ons op de oever, stiekem wel een beetje eng. En dan komen de daadwerkelijke murchison falls in zicht, wat een natuurgeweld. We leggen aan en beginnen aan onze powerhike (die we bijna rennend afleggen) naar boven, waar iedereen dan ook met rode bezwete koppies aankomt. De waterval is hier nog indrukwekkender en na een groepsfoto is het weer tijd naar beneden te gaan. De boottocht terug is heel erg ontspannen genieten van een koud biertje en de zonsondergang. ’s Avonds in het kamp lekker gegeten en op tijd onze banda’s (huisjes met warme douche) in, omdat we de volgende dag vroeg op moeten voor de gamedrive (de daadwerkelijke safari ). Tijdens zonsopgang staan we beneden met onze bus en nog een stel anderen bij de nijl te wachten tot het pontje gaat. Eenmaal aan de andere kant kan het echt beginnen. Het is echt net als in films, de natuur is schitterend . We spotten al snel onze eerste dieren, o.a. de waterbuffel, de hartebeest, greater kudu, waterbok, uganda kub. Ook de eerste olifanten en giraffe (murchison falls is de enige plek waar je deze dieren kunt vinden) zijn gezien, die we de rest van de ochtend nog veel vaker hebben gezien. En dan komt het grote moment, op zoek naar de leeuw. We weten dat er ergens een paar zitten maar we hebben ze helaas niet kunnen zien (onze bus kan niet echt van de paden af, maar de auto die ook bij ons hoort heeft echt zijn best gedaan). We rusten even uit bij de nijl, ondertussen hebben we al een heel stuk op de bus afgelegd in plaats van erin. Toch wel de ultieme safari-experience. Dan begint de lange rit terug uit het park en daarna naar Kampala. De lunch laat op zich wachten dus ondertussen doen we ons tegoed aan de gebraden kip die langs de weg evrkocht wordt. Onderweg hebben we nog een andere waterval bezocht. Na de lunch zou het nog maar zo’n 2u tot Kampala zijn. Maar het avontuur is nog niet over, op de terugweg in het donker gaat een van de voorlampen stuk. Gelukkig staan we in een dorpje, dus de chauffeur is druk bezig de lamp te repareren. Maar omdat het volgens onze gids toch allemaal te lang gaat duren heeft hij een matatu geregeld die ons in een sneltreinvaart terug naar Edge House brengt. Moe en voldaan komen we thuis.
De foto’s van de safari zijn via deze link te bewonderen: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.781318235211924.1073741829.100000012649799&type=1&l=9cd2efafd7