Laatste dagen.
Blijf op de hoogte en volg Vera
26 Mei 2014 | Oeganda, Kampala
Het weekend zijn we naar het grote eiland van de Sesse Islands geweest, een echt bounty Island in het victoriameer. Diegene die nog in Kampala zaten zijn vanuit Entebbe gegaan en ik zou met 2 andere meisjes uit Maastricht vlak bij Masaka de ferry nemen. Op zaterdagochtend vroeg op de boda richting de ferry (een ritje van een uur over nietgeasfalteerde wegen), een ervaring. Op de boot als enige mzungu’s aan de andere kant ook nog eens anderalf uur moeten rijden, gelukkig hadden we een lift gekregen. En dan een heerlijk dagje relaxen op het strand, zwemmen (de bilharziaprofylaxe zit al in mijn rugtas) en ’s avonds bij een kampvuur op het strand heerlijke vis gegeten. De ochtend regende het niet zo’n beetje dus besloten we toch maar met de vroege taxi te gaan. De hosteleigenaar, die heel vriendelijk was en ons hielp met dingen te regelen had gezegd dat het wel proppen zou worden. Maar we hadden niet verwacht dat dat betekende dat je met 10mensen in een 5persoons auto zou zitten. Wij drieën met één andere jongen met 2 kinderen (eentje van 14 dus al aardig groot) op schoot en voorin 4 volwassenen op een rij, de chauffeur zat zelfs bij iemand op schoot. En dat 2x 1.5u lang (de 2de keer met het kleine jongetje minder op schoot), heel comfortabel. Het mooiste was eigenlijk nog dat we een keer moesten stoppen voor de politie, maar dat de chauffeur alleen een waarschuwing kreeg omdat zijn spiegel kapot was. Heel gewoon natuurlijk.
In de tweede week heb ik ook 3 dagen lesgegeven op het schooltje en ben ik één dag op een ander schooltje wezen kijken. De kinderen beginnen al vroeg met het leren van engels, maar de manier van onderwijzen bevalt mij niet altijd even goed. Ze leren vooral goed dingen op te dreunen en na te zeggen. Dus toen ik zelf aan P7 met kinderen tussen de 12 en 14jaar les moest geven probeerde ik het interactief te houden om te kijken of ze het ook echt begrepen. Op maandag heb ik les gegeven over persoonlijke hygiene en op dinsdag over voortplanting (dat was een interessante les). Op woensdag ben ik bij de babyclass geweest, heb ze een liedje geleerd en we hebben buiten tikkertje gespeeld waarbij de kindjes gelijk hun schoenen uittrokken en op de steile helling me er makkelijk uit renden. Hierna was ik alleen met de kinderen in de klas, wat wel een opgave was want ze spraken echt geen engels en waren moeilijk in de hand te houden. Vrijdag was het dan tijd voor afscheid og niks nemen, omdat ze niet echt wisten wanneer ik zou vertrekken hadden ze niks voorbereid, maar ik kreeg wel een klein presentje van 2 vriendinnen uit P7. Deze dag was het ook aan het regenen zoals ik het nog niet vaak heb gezien en de hosteleigenaar (die me wegbracht met de auto) zei dat het een minstens een jaar geleden was dat het zo hard regende. De weg was een grote stroom. En toen weer met de bus naar Kampala.
Nu ik de opdringerigheid van Kampala uit ben geweest zie ik pas echt hoe vriendelijke de meeste mensen zijn (in Kampala zijn ze vooral aardig omdat ze iets van je moeten hebben), hier vonden ze het echt heel leuk je te leren kennen en ben ik ook bevriend geraakt met de mensen die ik heb ontmoet. Ook het feit dat Masaka midden in het groen ligt en het er een stuk minder chaotisch is, maakt het een stuk aantrekkelijker.
En dan nu het laatste weekend in Kampala. De laatste souveniertjes inslaan, de laatste foto’s maken, de laatste afrikaanse ananas en avocado, de laatste chapati, de laatste keer naar het Sheraton, de laatste keer met zijn allen hier uit eten. Vandaag hebben we wel iets leuks beleefd, net toen we het zwembad uitkwamen reed er een stoet politiewagens langs met in het midden een auto met de president, die natuurlijk netjes terugzwaaide. De politie heeft hier echt bazenauto’s, een soort landrovers met laadbak waar in de lengterichting een bank staat waar je aan twee kanten kunt zitten, hier zitten ze dan bepakt en bezakt met geweren(helaas niet op foto vast te leggen).Ik leef nu al wel heel erg toe naar mijn thuiskomst, mijn tassen staan al klaar en alles past. Het moment om te gaan komt nu wel heel dichtbij, morgen rond deze tijd zit ik in het vliegtuig. Wel weet ik dat ik het hier heel erg ga missen. En ik ben zeker van plan een keertje terug te komen, dus wie met me mee wil!
-
26 Mei 2014 - 17:12
Florens:
Goeie reis Vera!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley