eerste indrukken...

Het is nu alweer de derde dag, maar al best wel veel indrukken opgedaan daarom hier mijn eerste berichtje vanuit Uganda. En gelijk al een heel verhaal, zal het de volgende keer proberen korter te houden maar ik heb zoveel te vertellen en wil dat graag met jullie delen.
Brussel, woensdagochtend: De ene na de andere vlucht wordt gecancelled vanwege de slechte weersomstandigheden. Wij zouden eigenlijk al vertrokken moeten zijn... Uiteindelijk kunnen we toch opstijgen met één uur vertraging. Het was een lange vlucht, en warm want ik zat aan de zonzijde van het vliegtuig en wilde natuurlijk wel uit het raampje kunnen kijken. Ik had wel 2 plekjes voor mij alleen. Vliegen over de woestijn was trouwens echt wel heel erg mooi. Na een tussenstop in Burumbuja (Burundi) kwamen we dan eindelijk om half 12 in Entebbe aan. Als je het vliegveld binnenloopt merk je gelijk al dat je in een ander land bent. Het is wat vervallen, het ruikt er vreemd en het was er drukkend warm. Tijdens de rit naar het hostel heb ik al een beetje kunnen zien, de wegen zijn rood en het is er groen. Na een heerlijke nacht slapen en wakker worden met allemaal voor mij bijzondere vogelgeluiden brak het wachten op vervoer naar Kampala aan, ook niet helemaal zeker wetend of ze wel begrepen hadden dat ik ‘vandaag’ opgehaald zou willen worden. Tijdens het wachten heerlijk genoten van het zonnetje en een fruitsalade, hier zou ik wel aan kunnen wennen. Ondertussen is er ook een ugandese vriend van een van de andere meisjes uit het hostel langsgekomen, wat kon die man praten en door het afrikaans-engels heb ik het grootste deel uiteindelijk niet begrepen. Wel dat hij heel belangrijk was en veel belangrijke mensen (de president e.d.) kende en heeft me ook gelijk via de telefoon aan zijn broer die chirurg in het mulago hospital is voorgesteld, wat maar een klein beetje ongemakkelijk was. Hij heeft ons wel uitgenodigd woensdag mee te gaan naar een soort cultureel event, ben benieuwd...
Mijn taxi naar Kampala was er en op de weg erheen heb ik tevens weer veel indrukken opgedaan, wennen aan het aan de verkeerde kant van de weg rijden (vooral heel erg wennen met oversteken), allemaal kleine kraampjes langs de weg, heel veel mensen langs de weg die ook gewoon oversteken en over de vangrail in het midden klauteren. (grappig om te zien, maar wel erg gevaarlijk) Hier langs de weg zag je ook echt de armoede en zo reden we tijdens spitsuur Kampala binnen, wat een chaos! We kwamen aan in mijn onderkomen de komende 2 maanden, Edge House op de campus van de Makerere University in Kampala. Een prima guesthouse met een lieve beheerster waar ik samen met nog een stel andere internationale studenten voor het Mulago hospital zal slapen. De eerste avond is al gelijk al een ‘speciale’ avond, een van de meisjes is jarig en iemand anders gaat vertrekken. We zijn met nog een stel andere studenten, waaronder ook 4 mensen uit Maastricht uit eten geweest en daarna naar een echte afrikaanse club geweest. Ik zal na de volgende keer wel een indruk geven van hoe het eraan toe gaat, ik vond dat het nu best wel meeviel (als ik de verhalen moet geloven hoe het kan zijn) en ik was eigenlijk ook al best wel moe. Het was trouwens niet zo’n goed idee om mij op de terugweg de taxi (gelukkig wel een ‘matatu’ een soort busje waarbij je met zoveel mogelijk inpast) te laten afrekenen (de rest was te dronken), want volgens mij heb ik veel te veel betaald.
Dag 2: Ik heb wel gemerkt dat ik in het regenseizoen ben aangekomen, het hield maar niet op. En ook nog eens was de stroom uitgevallen. Het is overigens wel een voordeel dat het regenseizoen is nu, want het is niet zo warm. Vandaag is het zelfs frisjes voor korte mouwen. Ik schrijf dit berichtje onder de al 3 dagen aanhoudende afrikaanse fanfare en muziekoptochten over de campus vanwege de verkiezingen. Dat zouden ze bij ons ook moeten doen . Alle mensen uit Edge House zijn op safari en een stel belgische meisjes die op een rural placement zijn geweest (naar een kleiner ziekenhuis, iets wat ik in april ook zal gaan doen) komen vanavond pas thuis, dus ik ben momenteel de enige. Daarom heb ik me ook een beetje verveeld, omdat ik in mijn eentje nog niet verder dan de shopping mall of van de campus af wil gaan. Je merkt wel goed dat je de campus afgaat, het is een stuk drukker, chaotischer en armer. Er staan voor de toegang allemaal bodaboda’s (brommertjes waar je achterop gaat) te wachten en de weg oversteken naar de shopping mall is een crime. Ik ben op straat trouwens nog bijna helemaal niet raar aangekeken of voor mzungu (blanke) uitgemaakt, wel vraagt iedereen (ook toevallige voorbijgangers) ‘how are you?’.
Vandaag (zaterdag) ben ik met een van de meisjes die gisteren zijn teruggekomen en een ugandese vriendin van haar naar o.a. een graft market, shopping malls en café java geweest waar we heerlijk geluncht hebben. We zijn ook in een klein afrikaans kledingwinkeltje geweest, waar ik zeker voordat ik terugga een afrikaanse jurk wil laten maken (heb al een mooie print in gedachten). Ik heb ook een ugandese simkaart gekocht, maar mijn telefoon heeft nog simlock. Maar omdat ik in Edge House zolang we stroom hebben (gelukkig bijna altijd) ook wifi heb, ben ik ook via whatsapp bereikbaar.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik tot nu toe eigenlijk nog niet echt een cultuurshock heb ervaren, tegen mijn verwachtingen in. Morgen om 11u heb ik een rondleiding door het Mulago hospital, ben heel erg benieuwd.